Z Ósemką 

w świat

Drodzy Czytelnicy, 
wznawiamy, z wielką radością,  rubrykę - "Skrzydlate pióra".  Rozpoczynamy od opowiadania samej Redaktor Naczelnej, która, jak się sami mogliście przekonać, jest osobą wielu talentów. Na pewno i w Was drzemią na przykład nieprzelane jeszcze na papier niezwykłe historie lub te zamieszkałe całymi miesiącami w domowej szufladzie, a które warto, żeby ujrzały światło dzienne, a więc łamy naszej gazetki. Piszcie do nas. Dzielcie się swoimi pasjami.

red.

Serdecznie zapraszam Was do przeczytania mojego opowiadania, które powstało podczas lekcji języka polskiego, przedstawiającego dalsze losy Małego Księcia. Tym razem postanowił ponownie odwiedzić naszą planetę, dlatego przeczytajcie o tym, jakie przygody spotkały go tym razem. Miłego czytania!

Nowe przygody Małego Księcia

    Podczas codziennego spaceru z moim psem w oddali zauważyłam zielononiebieskie światła. Zdziwiłam się, co to mogłoby być, jednak nie przejęłam się tym, myśląc, że to światła jakiejś lampy. Wróciłam do domu i poszłam spać. Nie ukrywam, że myśl o tych światłach nie dawała mi spokoju.
      Następnego dnia w drodze do szkoły zauważyłam, że te światła nadal tam były. Postanowiłam, że muszę to sprawdzić. Po zakończeniu zajęć udałam się tam wraz z moją przyjaciółką. Z jednej strony bałam się, co to jest, ale ciekawość była większa. Od tajemniczego miejsca dzieliło mnie tylko kilka kroków. Ujrzałam kulę, ale nie taką małą, lecz wielką zielononiebieską , świecącą kulę. Po chwili otworzyła się, a z niej wyszedł mały, drobny człowieczek. Wyglądał jak dziecko.
- Halo? Kim jesteś? - Zapytałam, choć nie wiedziałam, czy mnie rozumie.
- Ja? Ja jestem Księciem, Małym Księciem. Postanowiłem wyruszyć w podróż z mojej małej planetki, ale miałem trudności z wyjściem z mojego statku kosmicznego - odpowiedział.
- Planetka? Statek kosmiczny? A więc jesteś...?
- Jestem przybyszem z asteroidy B-612. Bardzo miło mi was poznać! - odpowiedział z entuzjazmem.
- Ale przecież ta kula wcale nie wygląda na statek kosmiczny! - Wtrąciła przyjaciółka.
- Gdyby wyobrazić sobie tutaj skrzydła, tutaj kadłub, wyglądałby całkiem jak statek kosmiczny! Trzeba mieć wyobraźnię dziecka.
- Sama widzisz, Aniu! Nie liczy się, jak to wygląda, lecz jak sobie to wyobrazisz - odpowiedziałam. - Serdecznie cię witamy! Może dasz się namówić na wycieczkę po naszym pięknym mieście?
- Bardzo chętnie.
      Moja przyjaciółka musiała już wracać do domu, a my wyruszyliśmy na małą wycieczkę po znanych miejscach miasta. Kiedy w końcu dotarliśmy do ogrodu botanicznego, Mały Książę zatrzymał się w miejscu pełnym róż. Zapytałam, dlaczego tak go one zaciekawiły.
- Pewnego razu, kiedy przyleciałem na Ziemię po raz pierwszy, spotkałem Lisa. Nie był to chytry lis, wręcz przeciwnie, bardzo mądry. Byłem z nim w ogrodzie botanicznym, bardzo podobnym do tego. Przypomniałem sobie wtedy o mojej Róży, który była na mojej planecie. Mówiła, że jest jedyna, niepowtarzalna! Tutaj jednak było ich tysiące. Zupełnie takich samych jak ona. Zmartwiony tym, że mnie okłamała, iż nie jest jedyna na świecie, Lis zapewnił mnie, że jest wyjątkowa, ponieważ jest moja. To ja o nią dbałem. 
- Poruszająca historia, ale mam pytanie. Dlaczego więc opuściłeś ją po raz kolejny?
- Podczas mojej podróży odwiedziłem również Geografa, który powiedział, że Róża jest efemeryczna, to znaczy jest zagrożona wyginięciem. Pomimo moich starań i dbania o nią, to w końcu nadeszło. Teraz podróżuję, aby choć trochę zapomnieć o tym, co się stało.
      Po naszej wycieczce nadszedł czas pożegnania. Było mi smutno, ponieważ chłopczyk był naprawdę wartościową osobą. Pomogłam mu jeszcze naprawić statek i odleciał, ale wcześniej obiecał, że jeszcze mnie odwiedzi. Później obudziłam się, a wszystko okazało się tylko snem.

Patrycja Kryczka z kl.VIIIb

Drodzy Czytelnicy, zapraszamy Was do kącika językowego, a dokładnie do kącika języka angielskiego, który poprowadzi nasz redakcyjny Kolega, Karol. W następnej odsłonie poznacie lub też powtórzycie sobie kilka niezbędnych zwrotów i wyrażeń przydatnych na co dzień.  

Język obcy już nie taki obcy

Cześć,
chciałbym się z Wami podzielić tym, jak w życiu przydaje się język angielski. 
Jadąc na wakacje, wszędzie się można porozumieć w tym jakże popularnym języku. W wielu anglosaskich krajach język angielski jest podstawowym językiem. W moim przypadku używam języka angielskiego w grach. Wielu obcokrajowców gra razem ze mną i bez problemu się z nimi porozumiewam. W szkole również uczę się języka angielskiego, z czego jestem bardzo zadowolony. W codziennym życiu jest bardzo przydatny i zawsze szersza jego znajomość pozwala na znalezienie lepszej pracy. Uważam, że jego nauka jest inwestycją w przyszłość i wierzę, iż znajomość tego języka ułatwi mi życie.

Bardzo zachęcam Czytelników i swoich znajomych do nauki tego języka. Polecam również konwersacje ze starszymi kolegami, którzy w stopniu komunikatywnym się nim posługują. Wówczas wiele zyskujemy i nabieramy pewności w porozumiewaniu się w języku obcym, ale już nie do końca obcym. :) 
Uważam, że kiedy nadarza się okazja pobytu w Anglii, to jeszcze lepiej, ponieważ dodatkowo szlifujemy wymowę i poznajemy różnorodność slangów języka. 
Mam nadzieję, że choć trochę przekonałem Was do nauki  języka angielskiego, na dobry początek, a może później kolejnego, a stąd już krok do bycia poliglotą.

Karol Śmigielski z kl. VId

Drodzy Czytelnicy!

Z okazji Świąt Wielkanocnych w imieniu całej Redakcji chciałabym życzyć Wam dużo zdrowia, miłości, mądrości oraz czasu spędzonego z rodziną. Abyśmy wypoczęci, z nowymi siłami wrócili do szkoły. Życzę Wam również smacznego jajka, bogatego zajączka i mokrego śmigusa - dyngusa! Cieszmy się przede wszystkim ze Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, który umarł za nas, abyśmy mieli życie wieczne❤️🐣🥚.

Z pozdrowieniami
Patrycja Kryczka z kl.VIIIb 

Zdjęcia pełne wiosennego blasku

Cześć! Jak możecie zobaczyć, za oknem widać już wiosnę, choć kalendarzowo do jej rozpoczęcia jeszcze trochę czasu. Liczne wiosenne kwiaty, jak krokusy czy przebiśniegi, zdobią nasze ogrody. Jest coraz cieplej, a słoneczko towarzyszy nam przez cały dzień (czasami tylko w obecności chmurek:) ).  Aż chce się wyjść na spacer. 
Postanowiłam wykorzystać wolny czas właśnie w formie spaceru. Jak to ja, wzięłam ze sobą aparat i spróbowałam zrobić  wiosenne zdjęcia. Było tyle pięknych obiektów, że byłam szczęśliwa, jakie piękne zdjęcia udało mi się zrobić. Po zgraniu zdjęć postanowiłam pobawić się trochę z ich obróbką. Poniżej możecie zobaczyć, jak mi poszło. 
Chciałabym Was zachęcić do przebywania na świeżym powietrzu, chodzenia na spacery, jeżdżenia na rowerze i aktywnego spędzania czasu. Może sami spróbujecie utrwalić wiosnę na zdjęciach?

Patrycja Kryczka z kl. VIIIb

Każdy z nas jest sportowcem

W tym artykule chciałbym polecić książkę pod tytułem „Wayne Rooney my history ", której On sam jest autorem. Morał książki jest taki, że każdy może spełnić swoje marzenia.

Piłkarz opowiada o swojej przygodzie z piłką nożną, z którą przeżył wiele przygód. Wayne Mark Rooney urodził się w 24 października w 1985 w Croxteht w Wielkiej Brytanii. Był najstarszy ze swojego rodzeństwa. Swoją przygodę zaczął w wieku 10 lat w klubie Everton, którego był wielkim fanem jak i jego rodzina. Po dwóch latach odszedł do klubu Pye Fc. Po sześciu latach podpisał swój pierwszy, poważny kontrakt w Evertonie. Jego gra była tak dobra, że ściągnęli go do reprezentacji angielskiej, w której zdobył wiele sukcesów.

21 sierpnia 2004 sir Alex Ferguson wezwał go do Manchesteru United, w którym zadebiutował miesiąc później w meczu przeciwko tureckiemu Fenercahe. Po trzynasty latach, grając w Manchesterze United, odszedł do rodzinnego Evertonu, a niedługo do D.C.United. W 2021 roku zakończył karierę w Birminghan City, w którym jest teraz trenerem.

Rooney nie był jedynym sportowcem w rodzinie - jego ojciec trenował boks. Piłkarz mówi, że: ,,nieważne, czy jesteś wysoki, niski, gruby i chudy, ważne żeby się nie poddawać, dążyć do celu i spełniać to, co się kocha’’.

Książka mi się spodobała, ponieważ lubię czytać o życiu najbardziej popularnych i zaczynających nową przygodę sportową piłkarzy.

Jonatan Wiczkowski z kL. VId

Żyjmy dłużej

Hej!  Dzisiejszy artykuł w rubryce - Porozmawiajmy poświęcony jest rozmowie z naszą Panią pielęgniarką na temat palenia papierosów wśród młodzieży oraz jego zgubnego wpływu na młode organizmym.

Czy mogłaby Pani powiedzieć młodym Czytelnikom o zgubnym paleniu papierosów w młodym wieku?
- Na pewno nie raz słyszałyście, że palenie papierosów jest szkodliwe, że jest przyczyną wielu chorób, nowotworu, zawału serca, udarów serca. Nikotyna zawarta w tytoniu zawiera właściwości uzależniające, ale palenie papierosów przez dzieci i młodzież w wieku szkolnym rzutuje niekorzystnie na ich bezpieczeństwo i zdrowie. Zmiany te u ucznia mogą źle wpływać na naukę, skupienie się i w zapamiętywaniu, przez co niektórzy uczniowe mogą mieć słabsze wyniki w nauce, Ponadto występują nich częściej bóle głowy jak i zawroty, problemy z widzeniem i sprawnością. Może się też pojawić zapalenie skóry i pojawiają się też problemy z przełykiem i bólem gardła.

To wobec tego co Pani myśli o zaczynaniu palenia e-papierosów przez młodzież?
-To kolejne zagrożenie dla zdrowia młodego człowieka, ale powiem że elektroniczne papierosy są traktowane przez młodzież jako mniej ryzykowne Mają atrakcyjniejszy wygląd, więc wyglądają na  mniej szkodliwe. Młodzież nie zdaje sobie z tego sprawy, że e-papierosy są tak samo szkodliwe jak te tradycyjne. Młodzież, która pali e-papierosy, to w wieku dorosłym zaczyna palić te tradycyjne.

Co można zrobić dla polepszenia zdrowia?
- Na pewno przede wszystkim nie palić, unikać też dymu tytoniowego, ponieważ wdychanie dymu, tak zwane bierne palenie, jest równie niebezpieczne jak i normalne palenie papierosów Żeby polepszyć nasze  zdrowie, na pewno należy postarać się prowadzić zdrowy tryb życia, dbać o dobre nawyki. Często przebywać na świeżym powietrzu, żyć aktywnie, unikać przesiadywania przed telewizorem, telefonem, komputerem, zwiększyć swoją aktywność fizyczną poprzez uprawianie sportów albo chociaż spacerowanie. Na pewno należy też odżywiać się zdrowo, posiłki przyjmować o regularnych porach, w umiarkowanej ilości, preferować zdrową żywność. Ważne by dbać o odpowiednią ilość i jakość snu, czyli kłaść się regularnie spać nie za późno, około godziny 22.00, a  najpóźniej o 23.00.  Nie oglądać telewizji i nie przesiadywać przed ekranem telefonu przed pójściem spać.

To wszystkie pytania. Dziękujemy bardzo, że znalazła Pani dla nas czas.

- Dziękuję.

Rozmawiała Julia Marcinkowska z kl. 6d

w towarzystwie Emilii Kęczkowskiej z kl. VId

Pączki nie tylko na tłusty czwartek

Cześć! W dzisiejszym artykule poświęconym kulinariom chciałbym zaprosić Was do wykonania własnych pączków, lepszych niż z niejednej cukierni. Nie obawiajcie się, że może Was przerosnąć skala trudności wykonania pączkowych słodkości. Ważne w tym wszystkim jest to, żeby to pączki urosły za sprawą drożdży, a Wy, żebyście po ich upieczeniu urośli w swoich, jak i w poczęstowanych przez was łakociami oczach. Na początek trochę kulinarnej
historii.
Historia tłustego czwartku sięga jeszcze czasów starożytnych. Tego dnia świętowano nadejście wiosny, które dla Rzymian było tzw. tłustym dniem. Święto polegało na jedzeniu tłustych potraw. Spożywano przede wszystkim mięso, a na deser serwowano pączki z ciasta chlebowego, które nadziewane były boczkiem i słoniną.

A oto i przepis:

Składniki:

1 szklanka mleka
50 g świeżych drożdży
3 łyżki cukru
500 g mąki pszennej
Szczypta soli
1 jajko
4 żółtka
4 łyżki roztopionego masła
2 łyżki spirytusu
1 litr oleju
marmolada

Wykonanie:

Podgrzać mleko, dodać pokruszone drożdże, 1 łyżkę mąki i 1 łyżkę cukru, odstawiać do wyrośnięcia. Jajko i żółtko utrzeć z pozostałym cukrem. Do miski z mąką wlać wyrośnięte drożdże i wymieszać drewnianą łyżką. Dodać ubite jajka i wymieszać. Wyrabiać ciasto około 15 minut. Do wyrobionego ciasta dodać roztopione masło i spirytus. Zagnieść ciasto, przykryć ściereczką i odstawić w ciepłe miejsce do wyrośnięcia.

Ciasto wyłożyć na stolnicę, rozpłaszczyć na duży placek i wykrajać kółka. Krążki zostawić do wyrośnięcia na około 30 minut. Następnie każdy krążek delikatnie rozpłaszczyć na dłoni, w środek położyć łyżeczkę nadzienia. Następnie zlepić brzegi i ulepić kulkę. Ostawić pączki do wyrośnięcia. Wyrośnięte pączki wykładać na odpowiednio rozgrzany olej i smażyć przez około 2 minuty z każdej strony. Na jeszcze ciepłe pączki nałożyć lukier.

Trochę zaangażowania i uważności, a radości i pełni smaku co niemiara.

Smacznego!

Jakub Metrykowski z kl. VId

Jak Pani się czuję w nowej roli dyrektora naszej szkoły?

W tej chwili mogę powiedzieć, że w nowej roli czuję się dobrze. Początki były bardzo trudne. Muszę powiedzieć, że obawiałam się tych wszystkich zadań, które należało zrealizować. Nie miałam czasu, aby się do nich przygotować. Każdego dnia napotykam nowe wyzwania i trudności, z którymi przychodzi mi się zmierzyć. Mam jednak swoją wizję i działam zadaniowo. W trudniejszych momentach, kiedy brakuje mi sił staram się wyjść z gabinetu i znaleźć nowe źródła energii, które zmotywują mnie do pracy.

Gdy dowiedziała się Pani, że będzie Pani dyrektorem naszej szkoły, to czy miała Pani jakieś obawy?

Przyjmując stanowisko p.o. dyrektora pojawiło się tysiące myśli i mnóstwo obaw. Jednak wiele rzeczy zostało przepracowanych i wiem, że blisko mnie są wspaniali ludzie, którzy wspierają mnie i zawsze służą swoją pomocą i czasem. Cieszę się, że mam duże wsparcie również od was poprzez dobre słowo, uśmiech. Mam wsparcie mojej rodziny, przyjaciół. Dlatego tak naprawdę nie jestem sama i wiem , że z pomocą innych mam większą szansę na wspólny sukces.

Czy podczas reprezentowania naszej szkoły publicznie lub na uroczystościach szkolnych odczuwa pani tremę? Jeśli tak, to jak Pani sobie z nią radzi?

Trema zawsze mi gdzieś towarzyszy, natomiast jest to trema mobilizująca mnie do działania. Mikrofon nie wywołuje u mnie stresu. Być może wynika to z tego, że od wielu lat angażuję się w różne działania związane ze szkołą, ale i nie tylko. Ostatnie dwa lata to okres wytężonej pracy. Jako opiekun Samorządu Uczniowskiego razem z p.  Agnieszką Racino prowadziłyśmy w szkole różne akcje, imprezy podczas których mikrofon był ważnym narzędziem. Jako dziewczynka występowałam często na scenie.

Czy ma pani plany dotyczące działalności naszej szkoły? Jeśli tak, to jakie?

Planów mam mnóstwo. Przede wszystkim chciałabym, żeby nasza szkoła stopniowo zmieniała się wizualnie zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz. Już mogliście zauważyć, że na zewnątrz prace już ruszyły. Posadziliśmy nowe rośliny, posprzątaliśmy teren dookoła szkoły, pojawiły się stojaki na rowery, nowe pomieszczenia dla uczniów. Chciałabym aby zarówno uczniowie jak i pracownicy wchodząc do budynku  czuli się w nim dobrze. Chciałabym znaleźć szkoły partnerskie za granicą, chciałabym realizować różne projekty. Chciałabym, żeby nasza szkoła jeszcze bardziej podnosiła swój poziom pod względem wyników w nauce, ale również w dziedzinie sportu. W tej szkole pracują świetni fachowcy. Chciałabym aby w tej szkole uczniowie mogli rozwijać swoje pasje, zainteresowania, budować i pielęgnować nowe przyjaźnie. Chciałabym, aby uczniowie czuli się tutaj bezpiecznie.

Jak sobie Pani radzi, będąc dyrektorem tak dużej placówki?

Dobre pytanie. Czasami sama się nad tym zastanawiam. Radzę sobie. To chyba wynika z charakteru, to po pierwsze. Po drugie mam jak już wcześniej mówiłam duże wsparcie innych ludzi, nie jestem sama. Dla mnie jest to kolejne nowe wyzwanie. Jeżeli robię coś z sercem i widzę sens i efekt mojej pracy,  to cieszę się i inne rzeczy nie maja żadnego znaczenia.

Czy mogłaby Pani skierować kilka słów do społeczności szkolnej SP nr 8?

Przede wszystkim chciałabym powiedzieć, że jestem z was bardzo dumna. Spotykając was codziennie na korytarzu, widząc jak się zmieniacie, zachowujecie. Cieszę się, że mogę być dyrektorką tak wspaniałej społeczności uczniowskiej. Chciałabym zwrócić się do was wszystkich z apelem, żebyście nie byli obojętni wobec krzywdy, żebyście angażowali się we wszystkie szkolne akcję. Żebyście się szanowali nawzajem. Żebyście starali się być dobrymi i wartościowymi ludźmi. Mam nadzieję, że pozostaniemy w waszych sercach i w waszej pamięci, jako ta grupa osób (mówię o pracownikach szkoły), która każdego dnia stara się zrobić wszystko, żebyście byli mądrymi, empatycznymi, wrażliwymi, dobrymi ludźmi i nie bali się tego co nowe. Patrzcie na świat szeroko otwartymi oczami i  otwartym umysłem.

Wywiad przeprowadziły:

Patrycja Kryczka z kl. VIIIa, Martyna Nalewajko z kl. VId

i Julia Marcinkowska z kl. VId

~Jak skutecznie się uczyć~

Cześć! Dziś przedstawię Wam kilka etapów skutecznego uczenia się oraz wskazówek, by nauka była krótsza i przyjemniejsza, a zarazem by dostawać dobre stopnie.

Przygotowanie

Etap pierwszy to odłożenie wszystkich tak zwanych rozpraszaczy, takich jak np. elektronika, zabawki, jedzenie.

Polecam pobrać w telefonie aplikację Forest, o której pisałam już w poprzednim artykule. Przypomnę, że polega ona na tym, że gdy włączymy licznik czasu, to zasiewamy drzewko (lub inną roślinkę). Gdy dotrwamy do końca tego czasu, wtedy nasze drzewo urośnie w naszym ogrodzie. Zaś gdy wyjdziemy z aplikacji, to drzewko w naszym ogrodzie uschnie.

Drugim etapem jest przygotowanie sobie długopisu, notesu i napoju (najlepiej wody lub teraz podczas zimy herbaty). Dodatkową opcją jest przystosowanie naszego miejsca do nauki, tzn zabranie niepotrzebnych i rozpraszających uwagę rzeczy. Wiem po sobie, że gdy moje biurko jest nieposprzątane, to trudniej mi się skupić na nauce.

Nauka

Co do samej nauki to, uważam, że dobrą opcją jest robienie notatek i uczenie się z zanotowanych treści, a do tego zaznaczenie sobie danego materiału w podręczniku. Po przeczytanej notatce warto sobie ją powtórzyć w głowie lub na głos (na pamięć). Godziny nauki są dowolne, ale nie w nocy, ponieważ wtedy nasz mózg jest zmęczony. Polecam sprawdzoną przeze mnie metodę: 15 minut nauki i 5 minut przerwy (parę razy należy to powtórzyć). Mam nadzieję, że stosując powyższe sposoby, nauka będzie choć trochę przyjemniejsza.

Martyna Nalewajko z kl. VID

Koralikowa robota

Hejka! Dzisiaj opowiem Wam, jak zrobić różnego rodzaju bransoletki, bo na pewno większość chciałaby wykonać je, ale nie wie jak. 
Przybory potrzebne do zrobienia tej wlasnoręcznej biżuteria można kupić na przykład w sklepie z artykułami pasmanteryjnymi. 

Materiały:

• gumka albo żyłka, która się rozciąga
• kolorowe koraliki oraz literki (są też różne kolory tych literek)
• koraliki, duże, do gumki i żyłki, a małe koraliki tylko do żyłki

Sposób wykonania:

Najpierw zaczynamy od gumki lub żyłki. Trzeba ją ostrożnie uciąć nożyczkami. Następnie nanizujemy na nie koraliki, kolejność nakładania kolorów oraz literek jest dowolna. Gdy już skończymy je nasuwać, to zawiązujemy gumkę lub żyłkę na dwa lub trzy supełki i obcinamy końcówkę. 
UWAGA ! KORALIKI MOGĄ CZASAMI WYPADAĆ ALBO MOŻE SIĘ COŚ NIE UDAĆ, ALE TO KWESTIA CZASU. NIE PODDAWAJ SIĘ OD RAZU! 

Julia Marcinkowska z kl. VId

Na tropie purpurowej orchidei

    W czasie wakacji przeczytałam bardzo ciekawą książkę autorstwa polskiej pisarki Agnieszki Stelmaszczyk. Książka nosi tytuł "Zagadka purpurowej orchidei", idealnie sprawdzi się na zimowe wieczory.
      Ta lektura ma charakter kryminalny. Opowiada o przygodach czwórki przyjaciół: Tomku, Dominiku oraz o dwóch siostrach Gajewskich, Julii i Zuzannie, którzy razem prowadzą klub przyrodniczy. Pewnego dnia przyjaciele dowiadują się o zaginięciu zaprzyjaźnionego sąsiada Wiktora Orlińskiego, który należał do ich klubu przyrodnika. Później nasza czwórka odkrywa, że ostatnio zaginęła żona znanego profesora Szafrańskiego. Jednak sprawa okazuje się być bardziej poważna, gdyż siostry Gajewskie dowiadują się o zaginięciu mamy ich przyjaciółki Daisy, która mieszka w Szkocji. Cała zagadka nabiera międzynarodowego charakteru. Sprawa jest powiązana z zagrożoną rośliną, czyli tytułową purpurową orchideą.
     Wszystkie szczegóły poznacie, gdy przeczytacie całą książkę, która, jak już wspomniałam, jest idealnym rozwiązaniem na zimowe wieczory. Gorąco polecam tę lekturę, ponieważ do ostatniego momentu trzyma w napięciu, jest bardzo wciągająca i intrygująca. Kryminał, oprócz całej fabuły, która swoją drogą jest fantastyczna, posiada też różne przepisy kulinarne oraz charakterystyczny biuletyn przyrodniczy, który ukazuje się  w postaci gazety przyrodniczej.
Polecam!

Klaudia Szulik z kl.Vc

Prezent nie tylko dla Mikołaja

Z roku na rok coraz większą popularnością cieszą się mikołajkowe ciasteczka. To jedna z ciekawych tradycji, która przywędrowała do Polski ze Stanów Zjednoczonych i Kanady. Każdego roku 6 grudnia dzieci oczekują wizyty Mikołaja, który przynosi do domu drobne upominki. Z tej okazji przygotowują własnoręcznie upieczone ciastka i pozostawiają często wraz ze szklanką mleka. Ja w tym roku przygotowałem lizaki z czekolady, parę lizaków zapakowałem na wynos. Taka słodka niespodzianka z pewnością ucieszy wesołego, brodatego dziadka symbolizującego święta za rok, a teraz, kiedy śnieg prószy za oknem, a przed nami perspektywa zimowego odpoczynku podczas ferii, warto na przykład zabrać ze sobą takie łakocie na stok narciarski i delektować się jego smakiem tuż po zjeździe.

Składniki:                                                                                               

1 tabliczka czekolady ( mlecznej)

pokruszone ciastka ( Kit Kat )

foremki silikonowe

Wykonanie:

Czekoladę należy rozpuścić w gorącej kąpieli. Ciastko Kit Kat pokroić na kawałki. Do foremki silikonowej wlać trochę rozpuszczonej czekolady, następnie dodać pokruszone ciastka i wszystko zalać czekoladą. Foremkę włożyć na około godzinę do lodówki. Po wyjęciu udekorować.

Smacznego!

Jakub Metrykowski z kl. VId

Witajcie Drodzy Czytelnicy!

W imieniu całego zespołu redakcyjnego "Z Ósemką w świat" jako redaktor naczelna chciałabym złożyć Wam życzenia z okazji nadchodzących Świąt Bożego Narodzenia. Życzę, aby były one radosne i ciepło spędzone w gronie najbliższych. Mam nadzieję, że przez ten czas wypoczniecie i z uśmiechem na twarzy, pełni energii rozpoczniecie nowy rok, aby dla każdego z Was żeby był on niezapomniany i pełen pięknych chwil. A na zakończenie tylko jedno: Do zobaczenia w 2024 roku!

PS Zamieściliśmy również fotorelację ze spotkania opłatkowego w gronie szkolnych dziennikarzy oraz aktorów z "Z Ósemkowego Teatru"

Z pozdrowieniami

Patrycja Kryczka z kl.VIIIb 

Pasja i praca w sporcie popłaca

Cześć. Wracamy do Was z propozycją lektury wywiadów z ciekawymi ludźmi, nauczycielami, pracownikami Szkoły, uczniami. Dzisiaj chcielibyśmy zachęcić Was do przeczytania wywiadu z naszym panem wychowania fizycznego, Grzegorzem Cegiełką. To ciekawy człowiek, który z pasją uprawia swój zawód, a w wolnych chwilach też dba o dobrą kondycję fizyczną, do czego i Was serdecznie zachęca. Miłej lektury. 

1. Dlaczego wybrał Pan zawód nauczyciela wychowania fizycznego? Czy traktuje Pan swój zawód jako pasję?
- Oczywiście, że traktuję go jako pasję. A dlaczego wybrałem zawód nauczyciela? Zawsze mnie ciągnęło do tego żeby pracować z dziećmi. Gdy skończyłem osiemnaście lat, zrobiłem kurs wychowawcy kolonii i jeździłem na nie jako wychowawca. Dzieci były młodsze ode mnie, niektóre tylko o cztery, pięć lat, a mimo wszystko dogadywałem się z nimi i wiedziałem, że zawód nauczyciela to jest to, co chcę robić. Na początku poszedłem na studia matematyczne. Przez rok studiowałem matematykę w Zielonej Górze. Niestety, po drugim semestrze wiedziałem, że to jest nie to, co chcę robić, a że się zawsze sportem interesowałem, to postanowiłem złożyć podanie na studia do Gorzowa na Akademię Wychowania Fizycznego. Studiowałem w Gorzowie pięć lat. Żeby się dostać na studia, trzeba było dobrze pływać i biegać. I kiedyś biegałem, i pływałem, nawet przebiegłem pięć maratonów, ale o tym później powiem. Skończyłem studia wychowania fizycznego i dostałem się do Szkoły Podstawowej nr 8. To było w 2003 roku, czyli miałem 20 lat, gdy zacząłem uczyć w szkole, a w sumie zawodowo pracuję dwadzieścia cztery lata. Wcześniej jeszcze sprzedawałem okna przy ulicy Moniuszki. Sport to moja pasja, dlatego cieszę się, że jestem nauczycielem wychowania fizycznego. Cieszę się, że mogę wychowywać kolejne roczniki dzieci.

2. A czy ma Pan jakieś zainteresowanie, które inspirują Pana do pracy? Jeżeli tak, to jakie?
- Jest to moje hobby. Takie zainteresowania to miałem dwa, bieganie, w co włożyłem dużo serca, bo zapisałem się do nowosolskiej grupy biegowej i praktycznie pięć, sześć lat z chłopakami i dziewczynami z grupy biegałem. Treningi odbywały się praktycznie codziennie. Nawet przebiegłem pięć maratonów, dzięki którym udało mi się zdobyć medal Korony Maratonów Polski w Poznaniu, Warszawie, w Dębnie, we Wrocławiu i w Krakowie.  To jest jedno hobby, czyli bieganie. Drugie hobby, które uprawiam od trzynastu lat, to jest morsowanie, czyli wzmacnianie odporność przez kąpiel w zimnej wodzie. Polecam wszystkim. Robiłem to systematycznie. Na początku codziennie wchodziłem do stawu, gdzie temperatura powietrza była minusowa, a temperatura wody była bliska zeru, a mimo to, wkręciło mnie to do tego stopnia, że wchodzę do wody i tym samym wzmacniam swoją odporność. Nie choruję, nie kaszlę, nie biorę zwolnień lekarskich, więc wszystkim polecam hartowanie i sport rekreacyjny. Rekreacyjny sport i wzmacnianie odporności to jest to, czego wszystkim życzę a w szczególności najmłodszym wychowankom Szkoły.

3. Poprosimy o kilka rad dla młodych ludzi, którzy rozpoczynają przygodę ze sportem.
A więc najważniejsze, jeśli zaczynacie przygodę ze sportem, to róbcie to z przyjemnością i z pasją, zaczynając małymi kroczkami Czyli jeżeli ktoś nie potrafi szybko biegać, to bez sensu, żeby biegł od razu bardzo szybko, bo się szybko zmęczy, szybko zniechęci, dostanie kontuzji, będzie miał z głowy bieganie, swoją pasję, którą chciał realizować w dalszym etapie swojego życia. Więc najważniejsze, żeby to robić z pasją, zawsze rozpoczynam od rozgrzewki. Żeby to, co robimy, dawało nam przyjemność, najlepiej  zacząć z kimś, z koleżanką, z kolegą. Na przykład jeżeli ktoś chce biegać, warto zacząć od marszobiegów, czyli na początku marsz dwie minuty, minuta biegu, marsz, potem znów minuta biegu i zwiększamy intensywność. I tak dalej. To, co robimy, należy żeby robić z pasją, z przyjemności, a nie, że ktoś przychodzi na trening zdenerwowany, że ma biegać. Jest wtedy zły i zniechęcony. Wszystko, co robicie, niech sprawia wam przyjemność.

4. Czy kieruje się Pan w życiu swoją dewizą? Jeżeli tak, czy może się Pan z nami nią podzielić?
- No pewnie. Bez pracy nie ma kołaczy. Żeby osiągnąć coś w sporcie, to trzeba pracować i tyle. Można mieć talent, być najlepszym, ale jak nie będziemy wkładać w to serca, pracy, to nic nie osiągniemy, dlatego praca jest ważna i w życiu codziennym i w sporcie. Dziękuję.

Dziękujemy za rozmowę.

Wywiad przeprowadzili: 

Jakub Metrykowski i Karol Śmigielski z kl. VId

Chomik, gryzoń ale jednak sympatyczny domownik 

Cześć! Postanowiłam, że napiszę artykuł do rubryki: Cztery łapy o moim chomiku. Co to za zwierzątko i dlaczego chomik to miły domownik? Przynajmniej ja tak uważam, chociaż znalazłabym na poparcie swoich słów niejednego właściciela tego sympatycznego gryzonia.

Chomiki to super zwierzaki, które wymagają odpowiedniej opieki i uwagi. Aby dobrze się nimi zająć, musisz zapewnić im odpowiednie warunki życia. 
Po pierwsze, musisz mieć odpowiednią klatkę dla chomika. Powinna być wystarczająco duża, aby zapewnić mu miejsce do biegania i eksploracji. Dodatkowo, klatka powinna być wyposażona w kołowrotek, aby chomik mógł biegać w czasie wolnym. 
Chomiki są roślinożercami, więc ich dieta powinna składać się głównie z warzyw, owoców i specjalistycznych karm dostępnych w sklepach zoologicznych. Pamiętaj, aby zawsze mieć świeżą wodę dla swojego chomika. 
Chomiki są aktywnymi zwierzątkami, więc ważne jest, aby zapewnić im odpowiednią ilość ruchu. Możesz zbudować mały tor przeszkód, w którym chomik będzie mógł się bawić i trenować swoje zdolności. 
Chomiki są samotnikami, więc warto rozważyć posiadanie tylko jednego gryzonia, ponieważ dwa lub więcej chomików  w jednej klatce i mogą się nawzajem pozagryzać. 

To tylko kilka podstawowych wskazówek dotyczących opieki nad chomikami. Pamiętaj, że każdy chomik jest inny. Dla każdego z nas nasz czworonożny lokator będzie wyjątkowy, więc warto uważnie przyglądać się jego chomiczemu życiu w domowych warunkach. 

Emilia Kęczkowska z kl. VId

Paluszki wiedźmy palce lizać:)

Cześć wszystkim łakomczuchom i tym, którzy trzymają linię. W dzisiejszym kulinarnym kąciku zamieściłem przepis na "Paluszki wiedźmy", które, mam nadzieję, jeszcze bardziej zaostrzą apetyt łasuchom, a tym, którzy liczą kalorie, połechcą podniebienie. Paluszki wiedźmy świetnie wkomponowują się w słodkie menu w czasie około halloweenowym, ale i przez cały rok miło je chrupać. Oto i nieskomplikowany przepis, z którym chciałbym się z Wami podzielić.

Paluszki wiedźmy

Składniki:

225 g zimnego masła

2 i 2/3 szklanki mąki pszennej

1 łyżeczka proszku do pieczenia

¾ szklanki cukru pudru

szczypta soli

1 jajko

kilka sztuk migdałów

Wykonanie:

Do mąki dodać masło i posiekać nożem do momentu, kiedy będzie przypominać kruszonkę. Dodać pozostałe składniki i szybko zagnieść. Ciasto owinąć folią i schłodzić w lodówce przez godzinę. Schłodzone ciasto wyjąć z lodówki i formować palce, na końcu wcisnąć migdał ( można dodać trochę dżemu pod migdał). Paluszki należy piec w temperaturze 200˚ C, najlepiej z termoobiegiem przez około 10 minut.

Smacznego!

Jakub Metrykowski z kl. VId

Cześć. Chciałbym się z Wami podzielić, Drodzy Czytelnicy, przepisem na moje ulubione ogórki w curry.  Są idealnym dodatkiem do obiadów i kanapek. A przepis na nie jest bardzo prosty i zawsze wychodzi.

OGÓRKI W ZALEWIE OCTOWEJ Z CURRY 

SKŁADNIKI:

• 2 kg. ogórków obranych i pokrojonych w paski
• 4 cebule pokrojone w piórka
• posiekane liście selera

WYKONANIE:

W słoiku ułożyć ogórki, dodać cebulę i seler (liście) - zalać zalewą. 

ZALEWA  - SKŁADNIKI:

• 1l wody
• 1 szklanka octu
• 1 i 1/2 szklanka cukru
• 2 łyżki soli
• 1 opakowanie przyprawy curry

Wszystko zagotować. 

Pasteryzować 4-5 min.

Gorąco polecam ten przepis. A ogórki? Palce lizać:)

Karol Śmigielski z kl. VId

 ~~~~"A mnie jest szkoda lata ..."

Wspomnienia z wakacji  w Chorwacji~~~~

Cześć. Znów się spotykamy, ale tym razem po wakacjach z moją rodziną i Nucią, która dzielnie towarzyszyła nam w podróży.
Podczas wakacyjnej przerwy wybraliśmy się do Chorwacji, a tak dokładniej do Srimy i tam spędziłam tydzień. Moja podróż trwała około trzech dni, a to dlatego, że jechaliśmy przez Włochy, w których zatrzymaliśmy się na jedną noc w mieście o nazwie Cortina d`Ampezzo, niedaleko Wenecji. Szkoda byłoby przy takiej okazji nie zwiedzić tak ładnego miasta. Było przepięknie. Zobaczyliśmy most Rialto i plac św. Marka. 
Po dniu spędzonym we Włoszech ruszyliśmy w dalszą drogę przez przez Alpy. Kiedy dojechaliśmy na miejsce, rozpakowaliśmy się i poszliśmy zjeść obiad.
W Chorwacji spędzała również wakacje moja koleżanka, ale w innym mieście. Spotkałyśmy się tam kilka razy, m.in. w Szybeniku, w którym widziałyśmy katedrę św. Jakuba, zjadłyśmy także lody, a pod koniec wycieczki wybrałyśmy się na plażę. 
Morze w Chorwacji ma prześliczny turkusowoniebieski kolor. Pogoda jest tam cudowna, tylko raz padało, ale przez chwilę.  Z wakacji wracaliśmy przez Balaton, który jest jeziorem na Węgrzech, ma ono idealne warunki dla rodzin z dziećmi. Przenocowaliśmy w tym państwie, a następnego dnia wstaliśmy i poszliśmy na śniadanie. Później było plażowanie. Warto w tym miejscu wspomnieć, że wstęp jest płatny i nie można wchodzić z psami. Po wykąpaniu się ruszyliśmy do domu
Bardzo podobały mi się moje wakacje. Zwiedziłam wiele miejsc, a do Chorwacji jechałam przez pięć państw, m.in.: Niemcy, Austrię, Włochy, a wracając, przez Czechy i Węgry. Gdybyście planowali następne wakacje z rodziną, to gorąco polecam podróż do Chorwacji z postojami w równie pięknych europejskich państwach.

Klaudia Szulik z kl.Vc

Do kraju moich przodków

Sveiki wszystkim Czytelnikom. Przywitałam Was po litewsku, co w polskim tłumaczeniu znaczy - cześć. Litwa to mój rodzinny kraj, kraj moich przodków z historią i wspaniałą kuchnią. Chciałabym przybliżyć Wam bliską mojemu sercu piękną krainę, którą opiewali nasi poeci i opisywali prozaicy na kartach swoich powieści. 

Ciekawostki o Litwie

• Litwa była ostatnim krajem, który przyjął chrzest, dopiero w 1386 r.
• Dominującą religią na Litwie jest katolicyzm.
• Jej stolicą jest Wilno.
• Na Litwie językiem urzędowym jest litewski. Pewna część ludności posługuje się również językiem rosyjskim, białoruskim i polskim. 
• Polacy stanowią największą mniejszość narodową Republiki.
• Litwa graniczy z Łotwą i Polską.

Narodowe litewskie potrawy

Najbardziej znanym daniem narodowym jest chłodnik, ale moim ulubionym daniem są cepeliny, które są podobne do kartaczy. W litewskiej kuchni nie może zabraknąć pierogów. Kibiny są pierogami pieczonymi z farszem (zazwyczaj z mięsem). 

Język

A oto i kilka wyrazów i zwrotów w języku litewskim: 

• Aciu - Dziękuję
• Prašau - Proszę
• Tak - Tak
• Ne - Nie
• Malonu susipažinti - Miło mi ciebie poznać.

 
Mam nadzieję, że zainteresowałam Was Litwą, krajem o bogatej tradycji i kulturze, cudownej przyrodzie i architekturze. Czesław Miłosz, niezwykle utalentowany polski poeta pochodzący z Kiejdan tak pisał o Litwie: " Litwa jest dla mnie krajem szczęścia... to miejsce dla mnie zawsze istnieje, jest zawsze przy mnie."  

Natasza Patoka z kl VId

Porozmawiajmy o jesieni

Hej! Dzisiaj podzielę się z Wami, Drodzy Czytelnicy moimi spostrzeżeniami na temat zmian zachodzących w przyrodzie w czasie pięknej złotej jesieni. Mój rysunek wiewiórki i zdjęcia przyrody powstały właśnie podczas spacerów wśród różnobarwnego listowia. Pragnę również zauważyć, że kiedy zmienia się również strefa czasowa z letniej na zimową, sprzyja ona szczególnie tym, którzy niczym zwierzęta zapadają w letarg. Robimy się wtedy senni, ale widok spadających z drzew liści o wybarwieniu czerwonym, brązowym, żółtym oraz pomarańczowym, powoduje, że czujemy przypływ dobroczynnej energii.
Jesienią zaczyna się robić już chłodniej, chociaż tegoroczna pora mocno nas zaskakuje dość wysokimi temperaturami w plusie, jak na tę porę roku. Raz słońce, raz deszcz przyzwyczajają nas do zmiennej aury. Najbardziej wymownym obrazem wywołującym tęsknotę jest odlot ptaków do ciepłych krajów. Widok pustych gniazd bocianich nastraja melancholijnie.
Warto i należy też podkreślić potrzebę dbałości o przyrodę, która nadal chce ukazywać swoją krasę. To ona nam pomaga nam żyć w dobrym zdrowiu. Zacznijmy choćby od prostej zasady wyrzucania odpadów do najbliższego kosza na śmieci. Prawda, że proste? Przyroda nam za to podziękuje. 🥲.

Julia Marcinkowska z kl.VId

Wypieki Martyny 

Witajcie Czytelnicy! Dzisiejszy artykuł poświęcę wypiekaniu naleśników, a dokładniej przepisowi i odpowiedzi na pytanie: Jak postąpić, żeby uzyskać ich rumiany kolor? Chciałabym przekazać jeszcze, że wszystkie składniki można regulować pod względem ilości.

- Przepis na kolorowe naleśniki -

Składniki:

3 jajka,

2 szklanki mąki,

2,5 szklanki mleka,

cukier waniliowy. 

Wykonanie:

Ciasto miksujemy do czasu, gdy nie będzie miało już żadnych grudek z mąki. Nasze naleśniki nie mogą być za gęste ani za rzadkie. Żeby zobaczyć, czy jest ono dobre, wystarczy je wymieszać i parę razy nabrać i wylać z łyżki. Gdy je zmiksujemy, na rozgrzanej patelni rozpuszczamy trochę masła. Następnie dodajemy do ciasta i chwilę miksujemy. Gdy skończymy, wlewamy na patelnię ciasto do naleśników. Nie musi być ona cała zapełniona, w kształtach mamy pełną dowolność. Naleśnik próbujemy złapać, nie od razu, ale po około 15 sekundach, żeby nie przywarło, ale żeby też się nie spaliło. Co parę sekund go obracamy. Gdy zobaczymy, że naleśnik jest gotowy, ściągamy go z patelni. Możemy go posmarować czymkolwiek, wedle uznania.

A jakich składników trzeba użyć, żeby osiągnąć pożądany kolor i smak naleśników? 

budyń waniliowy – naleśniki są bardziej żółte, w smaku bardziej waniliowe

budyń malinowy – naleśniki są w kolorze jasnoróżowym, smakują lekko malinowo

budyń - słony karmel – naleśniki są w kolorze czekolady, smakują jak lody karmelowe

To ciasto smakuję dobrze, a do jego przygotowania wystarczy godzina. Uważam, że warto, bo smaki są tego warte.

Smakoszka naleśników,

Martyna Nalewajko z kl VId

Przepisy Kuby od kuchni

Cześć. Wracam w nowym roku szkolnym z nowymi przepisami kulinarnymi, które, mam nadzieję, nie będa skomplikowane. W pierwszym artykule proponuję pyszne drożdżowe rogaliki, które naprawdę mogą poprawić jesienną chandrę i sprawić, że dostrzeżemy w jesiennej aurze, na przykład, niesamowitą feerię barw.

Rogaliki drożdżowe

Składniki:

600 g mąki pszennej

30 g drożdży

250 ml mleka

5 łyżek cukru

szczypta soli

3 jajka

Nadzienie: podsmażone jabłka z cynamonem;

Wykonanie:

Drożdże, 50 ml ciepłego mleka, łyżeczkę cukru, trzy łyżki mąki wymieszać i odstawić na ok 10 minut. Do reszty mleka dodać masło i delikatnie podgrzać. Do dużej miski wsypać mąkę, sól, cukier, jajka, rozczyn z drożdży i wymieszać. Następnie stopniowo dodawać ciepłe mleko z masłem, cały czas mieszając. Ciasto wyrabiać przez ok. 10 min. Przykryć ściereczką i zostawić na ok. 45 min. Wyrośnięte ciasto wyłożyć na stolnicę, podzielić na trzy części, rozwałkować na placek. Pokroić na osiem trójkątów. Nakładać nadzienie u podstawy trójkąta i zawijać rogaliki. Piekarnik nagrzać do 180 stopni C. Piec ok. 20 min na złoty kolor. Prawda, że proste? A ten smak. Palce lizać.

Smacznego życzy wypiekający i smakosz drożdżowych rogalików,

Jakub Metrykowski z kl. VId

Mała i Duża w obiektywie Patrycji

Cześć. Jak już wspomniałam, artykuły, które będę teraz pisać, chciałabym poświęcić głównie fotografii. Lecz nie tylko o niej będzie mowa.  Dzisiejszy artykuł poświęcony będzie moim kotkom. Zacznijmy od tego, że są ich dwie i najczęściej nazywamy je po prostu Mała i Duża. Spokojnie, mają imiona, ale tak się u nas przyjęło. Prócz tego, że całe dnie śpią, jedzą, bawią się i znów śpią, są (moim zdaniem) bardzo fotogeniczne.
Choć nasza mała kotka wygląda na rasowego kota, jest dachowcem, jak jej koleżanka. Ma dłuższą, puchatą sierść i długi, równie puchaty ogon. Posiada również dłuuugie wąsy. Duża kotka jest czarno-biała, a jej sierść jest klasycznej długości. Jednak pod światłem czarna sierść wydaje się brązowa. 
Wróćmy jednak do kwestii związanej z fotografią. Pewnego słonecznego dnia duża kotka leżała na drapaku. Promienie słońca opatuliły ją całą i była bardzo ciepła. Podczas snu wyglądała tak słodko, że od razu sięgnęłam po aparat. Miałam szczęście, że nie uciekła. Jednak do mnie, najbardziej ze wszystkich domowników, ma największe zaufanie. Po jakimś czasie przyszła również mała kotka, a nawet piesek. Zrobiłam im cudowną sesję fotograficzną. Teraz i Wy możecie zobaczyć ją również! Mam nadzieję, że się Wam spodoba. ❤️

Patrycja Kryczka z kl.VIIIb

Od grafiki do piłki nożnej, czyli pasjami o pasjach

Hej! Nazywam się Emilia i mam 12 lat. Chodzę do klasy VId. Zachęcona przez kuzynkę z tej samej klasy i zarówno dziennikarkę gazetki "Z Ósemką w świat" postanowiłam podzielić się z Wami moimi zainteresowaniami. 
Bardzo lubię psy, a w szczególności owczarki belgijskie oraz lubię montować filmy i przygotowywać grafiki z motywem psów różnych ras. Właśnie postanowiłam poprosić Redakcję, żeby opublikowała jedną z moich prac o tematyce związanej z czworonogami.
Od niedawna interesuję się również trochę motoryzacją i piłką nożną. Moim ulubionymi przedmiotami są geografia i religia. Postaram się, żeby w szkolnym czasopiśmie pojawiały się cyklicznie moje grafiki i artykuły nawiązujące do moich pasji. Polecam rozwijać wachlarz swoich zainteresowań, bo to naprawdę ubogaca nasze życie. Do zobaczenia!🐶👋🏼!

Emilia Kęczkowska z kl. VId

Być albo nie być w fizycznej formie? Być!

Nazywam się Jonatan Wiczkowski i uczęszczam do kl. VId. Jestem nowy wśród grona szkolnych dziennikarzy. W tym roku chciałbym również podziałać na tym polu. Mam nadzieję, że będę kontynuował pracę dziennikarza w następnych latach. Zamierzam m.in. pisać artykuły i relacje sportowe.

Na początek chciałbym się krótko zaprezentować. Interesuję się sportem. Gram w drużynie nowosolskiej KS Dozamet. Uczęszczam na zajęcia judo. Oprócz piłki nożnej interesuję się koszykówką, piłką ręczną i siatkówką. W wolnych chwilach lubię rysować podobizny swoich ulubionych sportowców. W dzisiejszym artykule zostały zamieszczone niektóre z moich prac plastycznych.

Moja pierwsza relacja dotyczy wrześniowej akcji sportowej w naszej szkole, która przygotowali dla uczniów SP nr 8 nasi nauczyciele wychowania fizycznego.

Czternastego września odbyło się na terenie stadionu miejskiego biegi dla uczniów z poszczególnych poziomów wiekowych, od pierwszaka do starszaka z cyklu: ,,Ósemka biega"  a tegoroczne hasło brzmiało: ,,Trzymaj formę''. Gościem tego biegu był Jakub Wawrzyniak, wielokrotny mistrz w biegach długodystansowych, który podczas biegu był tzw. zającem. 

Biegi zaczęły się od ósmoklasistów, a potem zaczęły biec klasy od pierwszej do siódmej. Spotkanie trwało od godz. 9:50 do 11:30. Zwycięzcami mogło zostać tylko sześć osób z każdej kategorii wiekowej, czyli 48 osób. Dla mnie każdy startujący był zwycięzcą, ponieważ "trzymał formę". W tym artykule chciałbym szczególnie podziękować pani Małgorzacie Maciejewskiej, która pobiegła razem z pierwszoklasistami.

Jonatan Wiczkowski z kl. VId

- Jak radzić sobie w trudnych sytuacjach z trudnymi emocjami -

Witajcie Czytelnicy! Dziś przeczytacie artykuł o tym, jak radzić sobie z naszymi emocjami w  sytuacjach stresowych, gdzie stres wręcz nas pożera, lub w momencie, gdy jesteśmy zdenerwowani jest. Na pewno ważne jest baczniejsze przyglądnięcie się sobie, kiedy napotkaliśmy na nieprzyjemne dla nas okoliczności. Przydatna jest także znajomość "pewnych sztuczek",  które zadziałają pozytywnie na nasze myślenie.

Sport

Jeśli jesteśmy zdenerwowani lub sfrustrowani, pomoże nam spacer lub przebieżka. Nie muszą być to jakieś długie wyprawy, ale wystarczy nawet 10 minut i będziemy czuć się lepiej. Jeśli jesteśmy w szkole, to możemy przejść się wokół niej.

Oddychanie

Jeśli jesteśmy zestresowani lub zdenerwowani, możemy wziąć parę głębokich wdechów i wypuścić powietrze, które zgromadziliśmy; osobiście nabieram powietrza sześć sekund i siedem sekund je powoli wydycham. Powtarzam to trzy lub cztery razy.

Woda

Jeśli odetchnęliśmy, możemy napić się parę łyków wody, by poczuć się lepiej. Często słyszymy powiedzenie: „Woda zdrowia doda” i ja się z tym zgadzam, ponieważ gdy przeżywam trudniejsze emocję, oddycham głęboko i piję wodę, wówczas czuję się lepiej. Co więcej woda jest zdrowa, więc mamy kolejne plusy.

Rozmowa

Podczas naszych „humorków”, warto rozmawiać z osobami, które nas nie wyprowadzą z równowagi i w razie potrzeby uspokoją lub pozwolą się wypłakać. Warto mieć kogoś takiego przy sobie, kto chce nam pomóc nie oddalać się od siebie. A jeśli nie mamy takiej osoby, warto przyjść do zaufanego nauczyciela, wychowawcy, czy pani psycholog. W tym trudnym dla nas czasie warto po prostu z kimś porozmawiać.

Muzyka

Niezależnie czego słuchamy, dobrze jest się otaczać pozytywną energią, dlatego warto słuchać muzyki, którą lubimy. Dobrze jest słuchać muzyki, aby dać upust trudnym emocjom. Podczas spacerów, w okolicznościach przyrody możemy jej słuchać przez słuchawki w ten sposób się  wyciszając.

Taniec

Tańcząc, możemy wyrazić siebie, dlatego warto jest to robić. Tym sposobem możemy szybko pozbyć się negatywnie wpływających na nas emocji, a przy okazji może nawet się rozweselić.

Powyższe rady naprawdę mogą poprawić nam nastrój i sprawić, że będziemy czuć się lepiej. To działa!

Materiał zebrała i opracowała Martyna Nalewajko z kl VId

Na ryby...

Cześć. Nazywam się Karol Śmigielski. Chodzę do klasy  VId. W tym roku dołączyłem do zespołu redakcyjnego pt. "Z Ósemką w świat". Chciałbym się z Wami podzielić moja pasją wędkarską. Postanowiłem, że wprowadzę Was w jej arkana w formie poradnika dla początkujących. 
                                                                       

PORADNIK WĘDKARZA AMATORA wg KAROLA

1. Każdy powinien zaczynać od nieskomplikowanej wędki. 
2. Ważne by mieć kilkanaście haczyków różnych rozmiarów.
3. Podstawą wyposażenia jest podbierak z siatką na ryby, wypychacz, koszyczki, spławik.
4. Zawsze trzeba przygotować zanętę i kupić robaki. Zanęta to podstawa dobrego połowu, np. kupiona w sprawdzonym sklepie wędkarskim. Dodatkowo trzeba przygotować ugotowany pęczak, kukurydzę, robaki, czosnek i przyprawę kurkumę oraz olejek waniliowy.
5. Polecam sposoby wędkowania, które ja lubię, czyli na grunt i spławik, a dla swojej wygody dobre krzesełko i podpórka pod wędkę, gdzie przy metodzie na grunt, łatwiej widać branie. 

A ja, Drodzy Czytelnicy, mam nadzieję, że po podzieleniu się z Wami moim hobby, zachęcę Was do wędkowania. Pożytków z niego jest co niemiara. Od relaksu na łonie przyrody, przez doskonalenie się w cierpliwości i uważności, po zadowolenie w rozwijaniu swojej nowej pasji.   

Karol Śmigielski z kl.VId

Witajcie Drodzy Czytelnicy!

Artykuł poświęcony jest fotografii, o której pisałam już w ubiegłym roku szkolnym. Chciałabym opowiedzieć o tym, jak działałam w temacie fotografii w czasie wakacji. 
W pierwszym tygodniu lipca uczęszczałam na warsztaty fotograficzne w Zielonej Górze. Bardzo mi się tam spodobało, ponieważ dowiedziałam się wiele nowych dla mnie rzeczy o fotografii. Przede wszystkim o obsłudze aparatu, czyli o fotografii w trybie manualnym. W dużym skrócie, jak używać przysłony, ISO bądź czasu. Nauczyłam robić się również portrety, ponieważ dotąd uwieczniałam na zdjęciach tylko naturę, głównie rośliny i owady. I przy nich zostałam z powodu braku modeli 😉. 
Wzięłam również udział w konkursie Gazety Lubuskiej "Pokaż talent" w kategorii: Fotograficzny Talent Roku, w którym zdobyłam pierwsze miejsce w powiecie nowosolskim.
Podczas wyjazdów wakacyjnych (z jednym będzie związany następny artykuł) również mi się nie nudziło, ale o tym w następnych artykułach. Muszę również zaznaczyć, że nie panuję nad liczbą zdjęć w aparacie...Pewnie nazbierało by się dużo tematów do artykułów. Jak tylko czas mi pozwoli, (ponieważ w ósmej klasie nie jest łatwo) napiszę wiele artykułów na temat mojej fotograficznej pasji, czyli o tym co bardzo kocham. Póki co zostawiam Was z fotografiami, które zrobiłam podczas wakacji w.…Tego dowiecie się w następnych artykułach, więc wyczekujcie z uwagą!

Patrycja Kryczka z  kl.VIIIb

W blasku domowych świec 

Drodzy Czytelnicy! Z nowym rokiem szkolnym będą pojawiać się, obok już na stałe wpisujących się w charakter naszego czasopisma, nowe rubryki. Jedną z nich będzie: Ósemkowicz majsterkowicz. Nasi redaktorzy będą dzielić się z Wami swoimi pomysłami na wykonanie rękodzieła, co w dzisiejszych czasach pełnych gotowych produktów, które wychodzą z taśmy fabrycznej, jak spod igły, jest nadal rzadkie i zapomniane. Zapraszamy do przesyłania swoich pomysłów, jak, przysłowiowo, wykonać coś z niczego. Poniżej zamieściliśmy ciekawą instrukcję wykonania własnoręcznych świec autorstwa naszej dziennikarki, Julki. Do dzieła!

red.

  Hej! Dzisiaj opowiem Wam o jednym z moich wielu zainteresowań a jest nim wykonywanie w warunkach domowych z gotowych form świec woskowych oraz sojowych, które mogą mieć różne zapachy. Poniżej przedstawiam kilka cennych rad dla amatorów personalizowania wyrobów woskowo-sojowych.

Potrzebne nam będą:

• foremki silikonowe do świec,
• knot,
• wosk przeznaczony do robienia świec (można też kupić kominek do roztapiania wosku, ale proces jego pozyskiwania będzie trwał około 3/4 godziny do momentu roztopienia; ja osobiście korzystam z garnków kuchennych przy zachowaniu zasad bezpieczeństwa przed poparzeniami). 

Aby przystąpić do wykonania domowych świec, pamiętaj o następujących krokach:

1. Roztop wosk w nieużywanej już metalowej misce, którą umieść w garnku z gotującą się wodą (odradzam topienie wosku bezpośrednio na ogniu). 
2. Jeśli nie masz wosku pszczelego, za to dużo świeczek, potnij je na małe kawałki i roztop w taki sam sposób. 
3. Jeśli chcesz zrobić świece w foremce, spryskaj silikonową formę dodatkowo silikonem w sprayu, by łatwiej wyjąć z formy gotowy produkt. 
4. Następnie przeciągnij knot przez środek form, zabezpieczając go wykałaczką.
5. Na koniec całość zabezpiecz i obwiąż gumką lub ewentualnie wstążką. 

Prawda, że proste? Pamiętajcie jednak o zachowaniu zasad bezpiecznego zachowania w trakcie wykonywania woskowych cudeniek.
Życzę świetnej zabawy oraz długich jesiennych wieczorów przy własnoręcznie wykonanych świecach. 
Do zobaczenia 👋.

Julia Marcinkowska z kl.VId

Edukacyjne aplikacje

Drodzy Czytelnicy, dziś napiszę artykuł o użytkowanych przeze mnie aplikacjach pomocniczych w edukacji.

Duolingo

Jest to aplikacja do nauki języków obcych. Możemy ją znaleźć, niestety, tylko w języku angielskim. Jeśli go znamy w stopniu komunikatywnym (ewentualnie przy pomocy tłumacza), to możemy uczyć się dzięki Duolingo języków: hiszpańskiego, francuskiego, niemieckiego, włoskiego, japońskiego, chińskiego, ukraińskiego, koreańskiego, katalońskiego i wielu innych. Aplikacja ta jest darmowa, ale jest możliwość wykupienia wersji z ulepszeniami, choć osobiście uważam, że darmowa wersja nie odstaje za bardzo w możliwościach od płatnej.

Quizizz

To darmowa strona internetowa (z możliwością pobrania w sklepie z aplikacjami) ułatwiająca sprawdzanie swojej wiedzy w  formie testów. Ma ona ciekawe urozmaicenia, np. punkty za udzielenie właściwych odpowiedzi na pytania. Pomiędzy pytaniami parę razy pojawi się skrzynia do tego quizu. W tej skrzyni możemy znaleźć np. podwojenie punktów za dobrze wykonane zadania, zachowanie naszego wyniku, jeśli popełnimy błąd, itp. (wszystko jest jednorazowe). Podczas naszego testu wiedzy możemy rywalizować z innymi użytkownikami tej platformy, zaprosić naszą klasę przez udostępnienie kodu dostępu, a nawet, jest możliwość, przeprowadzenia takiego testu przez nauczyciela jako sprawdzianu wiedzy.

Photomath

Ta aplikacja pomaga nam rozwiązywać równania matematyczne. W tej aplikacji nie chodzi o ściąganiu równań z kalkulatora, a uczenie się tego przykładu krok po kroku. Na przykład mamy równanie: 2 x 3 x 6 i nie wiemy jak je rozwiązać. Wówczas wykonujemy jego zdjęcie w aplikacji, klikamy: "Pokaż etapy rozwiązywania". Możemy również kliknąć: " Wytłumacz kroki" (w powyższym przykładzie:  2 x 3 = 6, 6 x 6=36).

School

W tej aplikacji można dodać swój plan lekcji, zadania domowe, wydarzenia, np. sprawdziany, różne notatki. Można ustawić tam swój harmonogram dnia.

Forest

To aplikacja, która  pozwala nam skupić się wyłącznie na nauce. Polega to na zasadzaniu drzew i możliwości oglądania ich w naszym ogrodzie. Jeśli zasadzimy drzewo i będziemy się naprawdę uczyć, zamiast siedzieć przed ekranem telefonu, to będzie to widać w naszych ocenach (bo po zrobieniu godzinnej sesji, codziennie razem z zadaniami domowymi efekt może nas zaskoczyć pozytywnymi ocenami). Jeśli posadzimy nasze drzewko i wyjdziemy z aplikacji, i będziemy robić coś innego, to gdy wrócimy, zastaniemy uschnięte drzewo i nie będzie to ładnie wyglądać w naszym ogrodzie.

Poleca Martyna Nalewajko z kl. VId

 ~~~~  Dać szacha  ~~~~

    Dziś chciałabym opowiedzieć Wam o jednej z moich pasji, czyli o grze w szachy.  
   W tę grę gram z moim Tatą, Wujkiem i Dziadkiem, który nauczył mnie gry w szachy. W tej grze każdy gracz otrzymuje szesnaście figur, czyli łącznie jest ich trzydzieści dwie, w tym:
- cztery konie, 
- cztery laufry lub gońce,
- cztery wieże, 
- dwie damy lub królowe, 
- dwóch królów, 
- szesnaście pionków
Szachownica, na której gra się w szachy, ma sześćdziesiąt cztery pola. Każda z figur szachowych ma swój sposób poruszania się, czyli: 
- koń porusza o jedno pole do przodu, a następnie na skos lub przesuwa się o jedno pole w prawo albo w lewo i na skos, 
- laufry posuwają się o wybraną liczbę pól na skos, 
- wieża porusza się w prawo lub w lewo albo o nieograniczoną liczbę pól, 
- królowa porusza się o nieograniczoną liczbę pól do przodu, w prawo lub w lewo albo na skos,
- król porusza się tylko o jedno pole do przodu, do tyłu, na skos, w prawo lub w lewo,
- pionek przesuwa się o jedno pole do przodu, a zbija na skos o jedno pole, chyba że jest na początku, to wtedy może (ale nie musi) poruszyć się o dwa pola, ta figura szachowa nie może się cofać. 
Cel gry jest taki, że trzeba zaszachować króla drugiego gracza tak, aby nie mógł wykonać żadnego ruchu, ani się zasłonić inną figurą szachową. Mówi się wtedy: "szach-mat". Kiedy król jest zaszachowany, ale może się od szacha wybronić, to wtedy mówi się tylko: " szach".
   Bardzo lubię grać w szachy, ponieważ grając, ćwiczy się koncentrację i myślenie, dlatego też ją polecam. Ciekawostka jest to, że Międzynarodowy Komitet Olimpijski uznał szachy za dyscyplinę sportu.

Klaudia Szulik z kl. IVc

Hej! Chcecie zjeść coś kosmicznie dobrego? Jeżeli przeczytacie ten artykuł, to nie oprzecie się tej smakowitej słodkości. Moje placki przypominają robota galaktycznego BB-9E!

Ten przepis sprawi, że Twoje śniadania będą zdrowe i smaczne, a w dodatku jest on bardzo prosty w przygotowaniu . Te placki mają aż 10 g białka i są na bazie banana oraz płatków owsianych. Są naprawdę pyszne.

Wiem, że już chcesz je przygotować. Tylko pamiętaj, poproś osobę dorosłą o pomoc!

„Ciemna strona mocy" nie zawsze jest niedobra, a z owocami smakuje najlepiej.

Składniki:

1 dojrzały banan

2 duże jajka

½ łyżeczki proszku do pieczenia

½ szklanki (bezglutenowych) płatków owsianych 

Przygotowanie :

1. Rozgrzej średniej wielkości patelnię.

2. Delikatnie spryskaj patelnię olejem w spray’u.

3. Wymieszaj blenderem lub mikserem banana, jaja, proszek do pieczenia i płatki owsiane, aż do uzyskania gładkiej masy.

4. Nakładaj powstałą masę na patelnię, formując małe, okrągłe placki.

5. Smaż z każdej strony po jednej minucie.

6. Ozdób placek owocami (można posmarować placki serkiem waniliowym).

SMACZNEGO!!!

Miłosz Buszta z kl. IVc

Ósemkowy Teatr w świecie pszczół

13 maja w czasie słonecznej soboty odbył się piknik z okazji Dnia Pszczoły w nowosolskim Centrum Aktywności Społecznej. Dziennikarze i aktorzy z "Ósemkowego Teatru" wzięli w nim udział, występując w inscenizacji słowno-muzycznej przygotowanej pod kierunkiem polonistki i opiekunki koła teatralno-dziennikarskiego, pani Darii Stachowicz. 
Niektórzy z nas czytali, między innymi Igor Włodarczyk, inni grali na instrumentach, a wszystkich łączyło to, że naśladowali lot tych pożytecznych owadów, jakimi są pszczoły w rytm muzyki. Najpierw Klaudia Szulik zagrała "Koliberka" na flecie, potem Kasia Kazubska zagrała "Poranek" również na flecie. Ja zagrałam "Kartkę z albumu" na wiolonczeli, Patrycja  Kryczka "Kolorowy wiatr" na skrzypcach, później Miłosz Buszta zagrał trzy części utworu o zmiennym tempie na saksofonie, Na końcu zagraliśmy dwa razy utwór zespołu Anawa w wykonaniu Marka Grechuty pt. "Dni których nie znamy". Za pierwszym razem wybrzmiała wiolonczela i skrzypce, a za drugim dwa flety poprzeczne w towarzystwie saksofonu. 
Pomiędzy blokami muzycznymi następowała stop klatka i aktorzy-pszczoły zastygały w bezruchu. W tym momencie jeden z aktorów wygłaszał swoje kwestie nawiązujące do sekretnego i jakże uporządkowanego świata pszczół oraz prezentował wiadomości o dobroczynnym działaniu pszczelich produktów na życie człowieka. Oprócz naszego występu można było dowiedzieć się o pożytkach płynących z otaczającego nas pszczelego rodu. To był udany dzień.

Martyna Nalewajko - wiolonczela

Chrupiący kurczak, a na deser piankowa galaretka

Cześć. Nazywam się Kuba Metrykowski. Uczęszczam do klasy Vd. Postanowiłem podzielić się moją  kulinarną pasją z Wami, Drodzy Czytelnicy w nadziei, że może choć trochę zainspiruję Was do tworzenia własnych nieskomplikowanych potraw, które, uwierzcie, smakują znacznie lepiej niż niejedno gotowe danie. W pierwszej swojej kulinarnej odsłonie przedstawiam dwa przepisy, jeden na słodko, a drugi mogący stanowić danie obiadowe. 

Piankowa galaretka
Składniki:
- 2 garaletki (truskawkowa, cytrynowa)
- paczka herbatników

Wykonanie:
Każdą galaretkę rozrób, według przepisu, w dwóch osobnych miseczkach. Kiedy galaretki zaczną tężeć miksuj je do momentu, aż powstanie pianka. Na dno naczynia wyłóż herbatniki, potem jedną galaretkę i drugą. Na wierzch ułóż herbatniki. Wstaw do lodówki na około godzinę.
Smacznego!

Kurczak a’la KFC
 Składniki:
- pierś z kurczaka
- płatki kukurydziane
-  2 jajka
- przyprawy (papryka słodka, papryka ostra, majeranek, sól, curry)

Wykonanie:
Pierś z kurczaka umyj i pokrój na mniejsze kawałki. Do mięsa dodaj mieszankę przypraw i całość odstaw na około dwie godziny. Płatki kukurydziane zmiel na drobno. Jajka rozbełtaj. Mięso maczaj w jajku i płatkach. Piecz w piekarniku w 180˚C przez około 40 minut.
Smacznego!

Cześć. Dzisiejszy artykuł poświęcę mojej pasji, o której już wcześniej pisałam, a mianowicie fotografii. Zdjęcia, które dołączyłam do artykułu, wykonałam, będąc na małej wycieczce w Pałacu w Zatoniu. Wybrałam się tam wraz z moim tatą, który, podobnie jak ja, lubi robić zdjęcia. Postanowiliśmy wziąć ze sobą również naszego pieska Daisy, ponieważ uwielbia chodzić na spacery. Pochwyciliśmy swoje aparaty i udaliśmy się do samochodu. 

Po dotarciu na miejsce od razu wyjęłam aparat i zaczęłam robić pierwsze zdjęcia. Spacerując, mogliśmy dostrzec także czosnek niedźwiedzi, który jest pod ochroną. Było tak wiele pięknych kwiatów, między innymi  krokusy, których dotąd nie mogłam nigdzie zobaczyć, a tam było ich bardzo, bardzo dużo. Najbardziej lubię fotografować przyrodę, czyli przeróżne kwiaty, więc mogłam zrobić wiele zdjęć. Teraz możemy zauważyć, że pogoda na dworze jest różna. Mam nadzieję, że słonecznych dni będzie jak najwięcej, a później już tylko lato, wakacje...

Już teraz zachęcam Was do odwiedzenia Pałacu w Zatoniu, bo jest tam naprawdę pięknie, cudowne plenery, ścieżki spacerowe i ten niezwykły klimat związany z historią dawnej właścicielki pałacu, księżnej Doroty.

Patrycja Kryczka z kl. VIIb

Dziś chciałabym zaprezentować "Muzyczną krzyżówkę", która jest bardzo ciekawym sposobem na spędzenie wolnego czasu. Zanim do niej przejdę, najpierw podam rozwiązanie do "Zimowej krzyżówki", której hasłem jest 'śnieżyca". 

MAJOWA MUZYCZNA KRZYŻÓWKA
1. Instrument ten jest większą wersją wiolonczeli.....
2. Instrument dęty - drewniany, zazwyczaj wykorzystywany w muzyce jazzowej...
3. Instrument ten jest podobny do pianina.....
4. Aby wydobyć dźwięk z tego instrumentu trzeba potrzeć jego struny smyczkiem.....
5. Po prawej stronie tego instrumentu są klawisze tak jak w pianinie, a po lewej stronie guziki..... 
6. Duży instrument strunowy, którego struny pociągamy za pomocą palców lub kostki....
7. Uczymy się grać na nim w szkole..... 

Życzę miłej zabawy i dobrego rozwiązywania

Klaudia Szulik z kl. 4c

Moja Wielkanoc 

Cześć. Chciałabym wrócić do niedawno obchodzonej Wielkanocy.

W moim domu, tak jak w każdym polskim domu, obchodzimy święta wielkanocne ozdabiając dom oraz przygotowując wielkanocne potrawy, by potem zasiąść w niedzielę rano z rodziną do stołu na śniadanie.
Zacznę jednak od początku. Uczestniczę wraz z Mamą w przygotowywaniu potrawy na Wielkanoc. Na początek zaczynamy z Mamą od kupienia oczywiście wszystkiego co potrzebne, czyli między innymi warzyw na sałatkę, szynki, mięsa, białej kiełbasy oraz innych artykułów spożywczych. Oczywiście nie można zapomnieć u mnie w domu o czekoladowych jajeczkach, które zjadamy zaraz po śniadaniu.
Razem z Mamą sprzątam, by dom lśnił czystością. Następnie przychodzi pora na ozdabianie. Mama ozdabia kuchnię oraz salon, a ja wykonuję własnoręcznie ozdoby wielkanocne oprócz tych, które kupujemy gotowe. Robię np.króliczki wypchane watą, maluję jajka ze styropianu, i robię dla króliczków marchewki też wypełnione watą. Polecam robótki ręczne, które przynoszą satysfakcję, a przede wszystkim są nasze - autorskie i nie trzeba wydawać za dużo pieniędzy na fabryczne ozdoby.
I w ten sposób zasiadamy do stołu na wielkanocne śniadanie około godziny 10.00. 

Julia Marcinkowska z kl. Vd
 

Nie wiem, czy zastanawialiście się kiedyś, jak wyglądają święta wielkanocne w Japonii? Nawet jeśli nie, to postanowiłam, że Wam je przedstawię. Wielkanoc w języku japońskim to イースタ-.

WIELKANOC W JAPONII

W Japonii Wielkanoc nie jest popularnym świętem, ponieważ mała część jej ludności jest wierząca, ale za to  Boże Narodzenie jest jednym z najpopularniejszych świąt w Japonii.

Dla wielu mieszkańców Japonii to zwykły dzień, a lanego poniedziałku w ogóle się nie obchodzi.

Japończycy i turyści wraz z rodziną udają się wtedy, by podziwiać Sakurę (w języku japońskim: 桜), kwitnące drzewa wiśni. Święto Hanami nie zawsze przypada na czas polskiej Wielkanocy.Mimo tego to dzień, w którym słynne wiśniowe drzewa zaczynają kwitnąć, wyglądają  wtedy tak pięknie, że warto je zobaczyć.

Święto Hanami to święto, które warto przeżyć razem z rodziną lub w gronie przyjaciół. Japończycy w tym czasie urządzają pikniki (lub inne spotkania). W tym czasie w Japonii jest bardzo dużo turystów, ponieważ są ciekawi tego widoku. Chciałabym kiedyś zobaczyć Sakurę, czego i Wam życzę. 

Martyna Nalewajko z kl Vd

~~~ Flet poprzeczny ~~~

Na flecie poprzecznym uczę się grać w Szkole Muzycznej w Nowej Soli. Gram na nim m.in. kolędy np. "Wśród nocnej ciszy" i "Dzisiaj w Betlejem" przy wigilijnym stole. A oto i kilka ciekawostek  o tym instrumencie.
Flet poprzeczny to instrument dęty drewniany. Złożony jest z trzech części. Na samej górze znajduje się główka, przez którą, dmuchając, wydobywany jest dźwięk. Sama ta część nie wystarczy. W tym momencie wkracza korpus, na którym są umieszczone klapy. Jeśli  przyciśniemy je odpowiednio i dobrze dmuchniemy, wtedy powstaje dźwięk. Ostatnim elementem fletu jest stopa. Pozwala ona wydobyć niskie dźwięki. Oprócz fletu poprzecznego jest jeszcze jego miniaturka, czyli flet piccolo, który pozwala na wydobycie bardzo wysokich dźwięków. 
Flet poprzeczny jest trudnym instrumentem, mimo to bardzo lubię na nim grać, ponieważ ma przepiękne brzmienie. Warto poświęcić wolny czas na naukę np. gry na tak wymagającym instrumencie, jakim jest flet poprzeczny, by później mieć satysfakcję z wykonanej pracy i zaskoczyć przede wszystkim siebie tym, że potrafimy wyczarować, grając na przykład na flecie poprzecznym ładne dźwięki. 

Grę na instrumentach muzycznych poleca
flecistka Klaudia Szulik z kl. IVc

Liryczny, nastrojowy i klimatyczny, czyli Światowy Dzień Poezji

21 marca obchodzony jest na całym świecie Dzień Poezji. Warto poświęcić mu uwagę.
Dzień Poezji został ustanowiony przez UNESCO w 1999 roku. Główne uroczystości tego święta odbywają się w Paryżu. Jego celem jest zainspirowanie do pisania wierszy oraz zachęcenie do czytania książki, w tym tomików poezji ulubionych autorów. Tego dnia warto uzmysłowić sobie potrzebę czerpania korzyści z czytania książek, poezje. Ten dzień może stać się początkiem tworzenia własnej twórczości. Bezsprzecznym pożytkiem jest oderwanie się od internetu, telefonów, tabletów oraz wielu innych urządzeń mobilnych.
Dzień Poezji powstał z myślą, żeby popularyzować poezję, a obcując z nią, rozwijać w sobie jeszcze większe poczucie estetyki.
Drodzy Czytelnicy, do piór! Na moim ramieniu już usiadła Wena, która szepnęła mi do ucha słowa wiersza o wiośnie.

Julia Marcinkowska z kl. Vd 

Dzień wiosny jest raz w roku

Tak samo jak poezji.

Kolorowe kwiatki sprawiają

Że dzień jest ładniejszy.

Deszcz już nie pada

Słońce ładnie świeci

Cieszą się wszystkie dzieci,

Tańczą i śpiewają w rytm pięknej poezji.

                                        Julia Marcinkowska z kl. Vd

Pszczółkowy sen

Kiedyś Mała Pszczółka w kwiecie zasnęła i przyśnił jej się sen utkany z pszczelich marzeń oraz narodziło się kilka ważnych pytań.
Czy ja jestem królową?! Może to prawdą się stało? Czy właśnie spełniły się marzenia? 
Tak. Mała Pszczółka królową została, ale czy swej roli podołała? 
Cieszyła się Pszczółka swą rolą, wszystkie obowiązki wypełniła lepiej niż obecna królowa, ale, niestety, pszczółka obudziła się chwilę później. Dobiegła do niej jednak wspaniała wiadomość, że została królową swego ula. I tak spełniły się jej senne marzenia. Marzenia zawsze się spełniają, tylko czasami trzeba im trochę pomóc. 

Martyna Nalewajko z kl. Vd,
której spełniło się marzenie,
​​​​​​​by napisać "pszczelą opowiastkę"

Amadeusz z Uzbekistanu

Cześć. Chciałbym opowiedzieć Wam o moim zwierzaku, żółwiu stepowym. Jest to gatunek gada nazwany naukowo - Testudo horsfieldii. Mój zwie się Amadeusz. 
Żółwie stepowe są zwierzętami lądowymi, które naturalnie mieszkają na terenie Azji Środkowej. W naturalnym środowisku żyją w norach na suchych i porośniętych trawami terenach. Mój żółw pochodzi z Uzbekistanu. Żebym mógł go hodować w domu, musiałem stworzyć dla niego odpowiednie warunki.
Amadeusz mieszka w terrarium o odpowiedniej wilgotności i temperaturze ok. 25 C. Dorosłe osobniki żółwi stepowych mierzą od 15 do 23 cm, przy czym samice są większe od samców. Wielkość tę osiągają około dwudziestego roku życia, żółwie rosną powoli. Skorupa mojego żółwia ma kształt owalny, tak jak większość tego gatunku, natomiast podgatunek żółwia stepowego może różnić się okrągłą skorupą. Jest ona barwy oliwkowo-zielonej z ciemnymi plamami na każdej tarczce. Żółwie te mają ciemne łapy, miejscami żółtawe. Cechą charakterystyczną jest występowanie czterech pazurów na wszystkich kończynach.

Oto kilka ciekawostek o żółwiach stepowych.
Czas, jaki żółwie przeznaczają na spanie, jest bardzo duży; w ciągu roku mogą spać nawet dziewięć miesięcy – potrafią także wpadać w hibernację, czyli sen zimowy.
Małe żółwie potrafią dosyć sprawnie i szybko się poruszać, starsze osobniki chodzą wolniej.

A oto kilka odpowiedzi na nurtujące pytania, które może stawiają sobie ci, którzy zamierzają dowiedzieć się więcej o tym wyjątkowym gatunku gada, a może chcieliby mieć żółwia-lokatora, oczywiście wcześniej podjąwszy odpowiedzialną decyzję o posiadaniu tak egzotycznego zwierzęcia.
1. Czy żółwie syczą? 
    Tak, to normalne. Mój żółw syczy, gdy jest przestraszony lub gdy się boi i chowa głowę do skorupy.
2. Czy żółwie lubią być głaskane?
    Żółwie lubią na przykład głaskanie po szyi, ale należy to robić z rozwagą, ponieważ może zaszkodzić to ich zdrowiu.
3. Czy żółwie czują ból przez skorupę? 
    Owszem, czują dotyk, temperaturę oraz ból, jednak ich skorupa jest na tyle mocna, że potrafi je ochronić przed drapieżnikami, nawet krokodylami.
4. Czy żółw ma zęby?
   Żółwie nie posiadają zębów, a jedynie wspomaganie rogowe listwy. Rozgniatają rośliny, ponieważ są roślinożerne.
5. Czy żółwie są inteligentne?
  Żółwie to inteligentne zwierzęta obdarzone bardzo dobrą, jak na gady, pamięcią; potrafią rozpoznać swojego właściciela.

To, czego na pewno nie wiecie o żółwiach, to to, że już raz pojawiły się w kosmosie w 1968 roku. Wysłano te zwierzęta, kiedy zaistniała potrzeba okrążenia Księżyca. Żółwie przetrwały lot i wróciły na Ziemię całe i zdrowe.
Mam nadzieję, że polubiliście żółwie, ponieważ są one niezwykłymi istotami i ciekawymi zwierzętami do obserwacji w domu.

​​​​​​​Miłosz Buszta z kl. IVc

Z aparatem wśród zwierząt oraz pachnących hiacyntów i urodziwych żonkili 

Witajcie! Wracam do artykułów poświęconych fotografii. Z racji tego, że w tym miesiącu będziemy witać wiosnę, artykuł, który teraz będzie czytać, będzie już w wiosennym klimacie. Pewnie zauważyliście, że pojawiają się już różne wiosenne kwiaty. Chociażby przebiśniegi, które wyrosły w moim ogródku lub krokusy, które widziałam przed blokami, kiedy szłam do babci. Lecz kiedy udamy się do któregoś z marketów, widać pięknie pachnące hiacynty, (które osobiście uwielbiam) lub urodziwe, żółte narcyzy lub żonkile. W temacie kwiatów najbardziej fascynuję się tymi najbardziej pachnącymi, czyli wspomnianymi już hiacyntami, narcyzami, a latem bzem. Gdybym mogła, wąchałabym je cały czas. Ostatnimi czasy robi się coraz cieplej, lecz pewnie wszyscy zauważyliśmy, że napadało trochę śniegu. Jednak najgorsze jest to, że pada i pada, a później szybko zanika. Dlatego wolę, żeby było dosyć ciepło, aby można było chodzić na spacery lub jeździć na rowerze.

Podczas mojej ostatniej wizyty w Parku Krasnala zrobiłam kilka różnych zdjęć zwierzętom. Wybrałam się tam z moim tatą oraz bratem. Wzięliśmy siano, karmę dla królików oraz warzywa i nakarmiliśmy nimi zwierzęta. Ja w tym czasie postanowiłam zrobić im kilka zdjęć, które możecie zobaczyć poniżej. Moim zdaniem wyszły bardzo ciekawie, ponieważ, oprócz moich kotów i psa, nie wykonywałam dotychczas zdjęć zwierzętom (tym bardziej nie robiłam ich w plenerze). Następnie udaliśmy się na spacer po porcie i tam zrobiliśmy sobie kilka wspólnych zdjęć. 
Na koniec mojego artykułu chciałabym Was zachęcić do spacerów, przebywania na świeżym powietrzu, ponieważ robi się coraz cieplej, aż żal nie skorzystać. Zapraszam do galerii moich wiosennych zdjęć.

Patrycja Kryczka z kl. VII b